Stille bezuinigingen in het onderwijs

Vandaag las ik een artikel in De Volkskrant over de ‘Stille bezuinigingen in het onderwijs’. Over de effecten deze ‘stille’ bezuinigingen maak ik me al wat langer zorgen. 

Geruisloze bezuinigingen

De bezuinigingen worden inderdaad geruisloos doorgevoerd. Ik heb het idee dat niet iedereen in het onderwijs zich bewust is van deze bezuinigingen en hoe deze bezuinigingen tot stand zijn komen. Het artikel in de Volkskrant vat het krachtig samen:

1. De lerarensalarissen stijgen, de financiële ruimte blijft gelijk: gevolg is dat scholen minder personeel kunnen inzetten;
2. Er is geen prijscompensatie voor de overige kosten, gevolg is dat de kosten stijgen dus is er steeds minder budgetruimte binnen de school.
3. De gemeentes gebruiken de Rijksmiddelen die bestemd zijn voor het onderwijs voor de problemen in de gemeentebegroting, gevolg is dat onderhoud of verbetering van scholen op dit moment helemaal stil ligt
4. Meer lesuren zonder dat daar meer middelen beschikbaar voor zijn, gevolg: nog meer werkdruk op de scholen.

Nog meer bezuinigingen: passend onderwijs

Helaas zijn dit niet de enige bezuinigingen waar het onderwijs mee te maken krijgt. Deze week heeft de Minister het wetsvoorstel passend onderwijs naar de Tweede Kamer gestuurd. De bezuinigingen in het speciaal onderwijs zijn nu al merkbaar in het reguliere onderwijs. Kinderen met bijvoorbeeld gedragsproblemen worden niet langer doorverwezen naar het speciaal onderwijs. De toelating is aangescherpt en men anticipeert op de wetswijziging. Helaas gaat dit ten koste van het onderwijzend personeel. De werkdruk neemt immers behoorlijk toe: Meer leerlingen als gevolg van bovengenoemde bezuinigingen in combinatie met leerlingen die speciale zorg en aandacht nodig hebben.

Sigaar uit eigen doos

Jammer is wel, dat steeds de illusie wordt gewekt dat er meer geld is voor lerarensalarissen. Dat klopt. Er gaat extra geld naar het onderwijzend personeel. De leraren worden dus duurder, maar er is niet meer geld. Een ‘sigaar uit eigen doos’ dus. Er staan, weliswaar beter betaalde, maar uiteindelijk mínder docenten voor de klas. Een  verhoogde werkdruk in de klas is het gevolg.

Drukte rond bedrijfsvoering gaat ten koste van de aandacht voor het onderwijs

Ondertussen staan ook de schoolbestuurders en –directeuren staan voor een enorme uitdaging in de bedrijfsvoering:

• Het hoofd bieden aan alle ‘ideetjes’ uit Den Haag, voorkomen dat regelgeving leidt tot nog meer werkdruk
• Het oplossen van financiële tekorten voor personeelskosten, huisvestingskosten en overige kosten
• Het tegengaan van de verhoging van de werkdruk voor leraren.

De bestuurders hebben de komende tijd dus nog meer tijd nodig om de bedrijfsvoering op orde te houden. Uiteraard gaat dit ten koste van de aandacht voor het onderwijs.